Kajakarstwo klasyczne

średnia: 4.0 ocen: 5

42,50 PLN

BRAK TOWARU, Poinformuj mnie gdy produkt będzie dostępny

Autor, Redaktor: Tadeusz Rynkiewicz,

Waga produktu: 0.460 kg

EAN: 9788361414261

Wysyłka od: 9.90 PLN

Wydawca: AWF Poznań

AWF Poznań 2009, wyd. 1, format 165 x 240, objętość 242 str., oprawa miękka
Kajakarstwo jako forma aktywności fizycznej ma szereg zalet. Jego uprawianie wymaga równoczesnego przejawiania wszystkich zdolności motorycznych - zarówno kondycyjnych jak też koordynacyjnych. Uprawianie kajakarstwa ułatwia kontakt z przyrodą. Umożliwia działalność turystyczną oraz krajoznawczą. Kajakarstwo może być uznane za jedną z propozycji tzw. sportów na całe życie. Ta forma uprawiania kajakarstwa staje się coraz bardziej popularna w kraju i na świecie.
Popularność kajakarstwa znajduje odzwierciedlenie nie tylko w uznaniu go jako fonny rekreacji ruchowej. Coraz bardziej popularne stają się sportowe fonny kajakarstwa. Jest ich wiele: slalom kajakowy, zjazd kajakowy po rzekach górskich, gra w kajak polo, kajakarstwo z żaglem czy też wyścigi smoczych łodzi lub maratony kajakowe. Oczywiście najbardziej rozpowszechnione jest kajakarstwo klasyczne, inaczej płaskie (flatwater canoeing). Treningowi w tej ostatniej dyscyplinie sportowej poświęcone jest niniejsze opracowanie.
Kajakarstwo klasyczne obejmuje konkurencje rozgrywane w kajakach i kanadyjkach jedno-, dwu- i czteroosobowych. Zawody sportowe rozgrywane są na dystansach 200 m, 500 m, 1000 m oraz 10 000 m. Uzyskanie wysokiego poziomu sportowego wymaga od 6 do 10 lat systematycznego treningu w tej dyscyplinie [Jemczuk, 1976; Platonov, 2004]. Wydaje się, że kajakarstwo potrzebuje większej popularyzacji ze względu na swoje walory w kształtowaniu charakterystyk psychofizycznych dzieci i młodzieży.
Wiosłowanie w kajaku lub w kanadyjce wymaga wszechstronnie rozwiniętych koordynacyjnych zdolności motorycznych. Praktycznie wszystkie muszą być dobrze rozwinięte, aby utrzymać się w wyjątkowo mało stabilnej łodzi oraz potrafić dostosować swoją aktywność do wymogów zmieniającego się środowiska, w którym odbywa się ruch. Charakter techniki wiosłowania oraz konieczność jej przejawiania w wielu ruchach, koniecznych do pokonania dystansu startowego, stawia wysokie wymagania względem wszystkich kondycyjnych zdolności motorycznych, a zatem siły, szybkości oraz wytrzymałości. Kajakarstwo dodatkowo wpływa bardzo pozytywnie na szereg charakterystyk psychicznych zawodników. Konieczność wykonania dużej ilości pracy, często w niekorzystnych warunkach atmosferycznych, sprzyja rozwojowi cech wolicjonalnych. Wiosłowanie w osadzie jednoosobowej uczy odpowiedzialności za swoje działanie. Natomiast konieczność wykonywania treningów oraz udziału w zawodach w osadach wieloosobowych kształtuje umiejętności współdziałania. Długotrwały i monotonny trening oraz rywalizacja na sprawdzianach i zawodach sprzyjają zwiększeniu odporności na sytuacje stresowe. Wszystkie te charakterystyki psychiczne są szczególnie przydatne w życiu pozasportowym. Wymagania związane z funkcjonowaniem w życiu codziennym sprzyjają ich pełnemu wykorzystaniu.

Spis treści

1. Wstęp
2. Technika wiosłowania w kajakarstwie klasycznym
2.1. Technika wiosłowania - podstawowe terminy
2.2. Zasady nauczania i doskonalenia techniki wiosłowania
3. Technika wiosłowania w kajaku
3.1. Podstawowa pozycja w kajaku
3.2. Położenie wyjściowe przed rozpoczęciem przeciągnięcia wiosła
3.3. Początek przeciągnięcia wiosła (chwyt wody)
3.4. Przeciągnięcie wiosła
3.5. Zakończenie przeciągnięcia wiosła
3.6. Przygotowanie do kolejnego przeciągnięcia wiosła
4. Technika wiosłowania w kanadyjkach
4.1. Podstawowa pozycja w kanadyjce
4.2. Początek przeciągnięcia wiosła (chwyt wody)
4.3. Przeciągnięcie wiosła
4.4. Zakończenie przeciągnięcia wiosła
5. Podstawy metodyki nauczania techniki wiosłowania w kajakach i w kanadyjkach
5.1. Etapy nauczania techniki sportowej
5.1. l. Etap wstępny
5.1.2. Etap pogłębionego nauczania ogólnej struktury ruchu
5.1.3. Etap doskonalenia składowych techniki ruchu
5.1.4. Etap kształtowania indywidualnego stylu wiosłowania
5.2. Zasady i ćwiczenia stosowane podczas nauczania podstaw techniki wiosłowania w kajakach i w kanadyjkach
6. Kajakarstwo a zdolności motoryczne
7. Szybkość w kajakarstwie
8. Siła w kajakarstwie
9. Wytrzymałość w kajakarstwie
9.1. Mechanizmy resyntezy ATP
9.2. Metody treningu stosowane w celu rozwoju wytrzymałości
10. Koordynacja ruchowa w kajakarstwie
11. Metody treningu w kajakarstwie
12. Struktura treningu sportowego w kajakarstwie
13. Metody rejestracji obciążeń treningowych w kajakarstwie
13.1. Metoda Wachowskiego i Rynkiewicza
13.2. Skala intensywności Bartona
13.3. Sposób rejestracji wg Szanto
14. Kontrola stanu wytrenowania w kajakarstwie
14 .1. Współczynnik zapasu prędkości
14.2. Pomiar mocy tlenowej i beztlenowej
14.3. Próg przemian beztlenowych
14.4. Sposób wyznaczania progu przemian beztlenowych
14.5. Siła maksymalna
14.6. Moc użyteczna jako miara dyspozycji siłowo-szybkościowych oraz wytrzymałości siłowej
14.7. Pomiar siły ciągu
14.8. Wyznaczanie charakterystyk technicznych na podstawie wiosłowania na ergometrze kajakowym
14.9. Pomiar siły rozwijanej na piórze wiosła
14.10. Pomiar spoczynkowej częstotliwości skurczów serca i jej zmian w cyklu treningowym
14.11. Analiza wideo techniki wiosłowania
15. Trening dzieci i mlodzieży
16. Przykladowe rozwiązania treningowe w kajakarstwie
16.1. Gimnastyka "węgierska"
16.1.1. Przykłady ćwiczeń z zakresu "gimnastyki węgierskiej"
16.1.2. Ogólne zasady stosowania "gimnastyki węgierskiej"
16.2. Obciążenia treningowe stosowane w treningu młodych kajakarzy węgierskich
16.3. Rozkład obciążeń w makro cyklu treningowym polskich kajakarzy juniorów
16.4. Charakterystyczne cechy szkolenia polskich kajakarzy juniorów
16.5. Obciążenia treningowe na przykładzie polskich kajakarzy seniorów
16.5.1. Obciążenia stosowane w treningu siły
16.5.2. Obciążenia stosowane w celu rozwoju sprawności specjalnej
16.6. Trening specjalistyczny w makro cyklu treningowym (przedolimpijskim) kajakarzy kadry olimpijskiej Polski
16.7. Wybrane rozwiązania treningowe Grega Bartona
Piśmiennictwo