-
Zalaczniki bezpieczenstwa
Załczniki do produktuZałaczniki dotyczące bezpieczeństwa produktu zawierają informacje o opakowaniu produktu i mogą dostarczać kluczowych informacji dotyczących bezpieczeństwa konkretnego produktu.
-
Informacje o producencie
Informacje o producencieInformacje dotyczące produktu obejmują adres i powiązane dane producenta produktu.AWF Wrocław
-
Osoba odpowiedzialna w UE
Osoba odpowiedzialna w UEPodmiot gospodarczy z siedzibą w UE zapewniający zgodność produktu z wymaganymi przepisami.
Biomechanika, czyli mechanika układów żywych, jest nauką interdyscyplinarną zajmującą się przyczynami i skutkami działania sił wewnętrznych
i zewnętrznych na struktury biologiczne istot żywych. Jej nazwa wywodzi się od greckiego słowa mechnne oznaczającego maszynę.
Przedrostek bio- wskazuje, że jest to dyscyplina obejmująca przedmiotem badań organizmy żywe. Upraszczając, można zatem powiedzieć,
że biomechanika zajmuje się zastosowaniem praw mechaniki (bądź ogólnie fizyki) do opisu właściwości i zachowań istot
żywych (Bober i Zawadzki 2006). Biomechanika, posiadając własny przedmiot badań oraz metody badawcze (teoretyczne i doświadczalne),
łączy w sobie wiedzę m.in. z zakresu anatomii, biologii, ergonomii, fizyki, fizjologii, medycyny czy też nauk o kulturze fizycznej.
Ze względu na swą interdyscyplinarność tematyka badań biomechaniki jest bardzo szeroka, począwszy od mechaniki roślin (np. tropizmy)
do opisu skomplikowanych układów sterowania wysoko rozwiniętych organizmów żywych (w tym człowieka).
Wyróżnić zatem można biomechanikę ogólną, inżynierską, medyczną, pracy oraz sportu. Głównym przedmiotem zainteresowań biomechaników
jest ruch ciała człowieka (jego identyfikacja i optymalizacja), który odnosić należy do struktury i funkcji układu
ruchu (Bober i Zawadzki 2006; Latash i Zatsiorsky 2016).
Przyczynami ruchu są oddziaływania sił zewnętrznych (np. grawitacja) i wewnętrznych (wytwarzane przez mięśnie) na układ biologiczny.
Natomiast ruch będący skutkiem rozumiany jest jako zmiana położenia ciała (całego organizmu, jego części lub ciał zewnętrznych)
odbywająca się w czasie względem określo-nego układu odniesienia uznanego za nieruchomy. Skutkiem może być także zmiana
naprężenia bądź odkształcenia ciała. Podstawowym rodzajem ruchów wykonywanych przez człowieka są ruchy lokomocyjne, do których należą m.in.
chód, bieg i skok. Pierwszych prób opisu ruchu ciała człowieka można doszukać się już w starożytności (Bober i Zawadzki 2006).
Współczesna biomechanika została zapoczątkowana w drugiej połowie XIX wieku wraz z wynalezieniem fotografii oraz w dalszej kolejności
kinemato-grafii. Możliwe bowiem stało się bezingerencyjne utrwalenie obrazu ruchu ciała człowieka oraz uzyskanie na tej podstawie wcześniej
niemierzalnych danych ilościowych (jak np. zmiana położenia ogólnego środka ciężkości).
Jednak gwałtowniejszy rozwój tej dyscypliny nauki nastąpił dopiero po II wojnie światowej, na przełomie lat pięćdziesiątych
i sześćdziesiątych (Erdinann 2012).
Wtedy też powstały pierwsze prace dotyczące skoku pionowego autorstwa profesora Tade-usza Bobera (1964, 1966, 1968),
prekursora wrocławskiego ośrodka biomechaniki.
... ze wstępu
Spis treści:
Ważniejsze symbole i oznaczenia 5
1. Wstęp 7
1.1. Wprowadzenie 7
1.2. Sprężystość jako właściwość mechaniczna ciał 9
1.3. Biomechaniczna charakterystyka skoku pionowego CMJ 12
1.4. Istota skoku pionowego na zadaną wysokość 15
1.5. Bilans energetyczny skoku pionowego CMJ 18
1.6. Pojęcie sztywności kończyn dolnych 19
1.7. Asymetria sztywności kończyn dolnych 21
1.8. Różne interpretacje „sztywności" 22
1.9. Udział sztywności kończyn dolnych w skoku pionowym 28
2. Założenia i cel pracy 30
3. Materiał i metody badawcze 34
3.1. Materiał badawczy 34
3.2. Metody badawcze 35
3.2.1. Protokoły badawcze 35
3.2.2. Aparatura pomiarowa 40
3.2.3. Metody obliczeniowe 40
3.2.3.1. Metody obliczeniowe sztywności kończyn dolnych 41
3.2.3.2. Metody obliczeniowe potencjalnej energii sprężystości 44
3.2.3.3. Metody obliczeniowe wysokości skoku pionowego 46
3.2.3.4. Metody obliczeniowe pozostałych zmiennych 47
3.2.3.5. Metody analizy statystycznej 48
4. Wyniki 50
4.1. Sztywność kończyn dolnych podczas skoków pionowych na zadaną wysokość 51
4.2. Potencjalna energia sprężystości podczas skoków pionowych na zadaną wysokość 73
4.3. Pozostałe zmienne opisujące skoki pionowe na zadaną wysokość 76
4.4. Zmienne opisujące skoki pionowe na zadaną wysokość w ujęciu wewnątrzosobniczym 80
4.5. Międzykończynowa asymetria sztywności kończyn dolnych 83
5. Dyskusja 85
5.1. Wartość sztywności kończyn dolnych podczas skoku pionowego 85
5.2. Sztywność kończyn dolnych a fazy skoku pionowego 92
5.3. Sztywność kończyn dolnych a płeć 94
5.4. Wpływ zamachu kończynami górnymi na sztywność kończyn dolnych 95
5.5. Sztywność kończyn dolnych a międzykończynowa asymetria 97
5.6. Dokładność wykonania skoku pionowego na zadaną wysokość 99
5.7. Związek sztywności kończyn dolnych z wysokością skoku pionowego 101
5.8. Związek sztywności kończyn dolnych ze zdolnością do gromadzenia potencjalnej energii sprężystości 105
5.9. Związek wysokości skoku pionowego ze zdolnością do gromadzenia potencjalnej energii sprężystości 110
6. Wnioski 112
Bibliografia 115
Załączniki 124
Wykaz rycin i tabel 129
Summary 134
Książka
-
ISBN:
978-83-64354-32-8
-
Autor:
Artur Struzik
-
Wydanie:
1
-
Rok wydania:
2018
-
Format:
165 x 235
-
Liczba stron:
135
-
Oprawa:
miękka