Katowice, 2004, wyd. 1, Format 165 x 235 mm, objętość 49 str., oprawa miękka
Plażowa piłka ręczna powstała 12 lat temu we Włoszech. Pierwszy turniej rozegrano 20 lipca 1992 roku na plaży św. Antoniego w Ponza i jest to oficjalna data narodzin tej dyscypliny sportu. Miała być połączeniem sportu i dobrej zabawy, sposobem na spędzanie letnich miesięcy przez młodych ludzi. Z czasem zabawa ta została zauważona przez Międzynarodową Federację Piłki Ręcznej, która w 1994 roku stworzyła pierwszą „oficjalną" wersję przepisów gry. Od tego czasu plażowa piłka ręczna rozwija się dynamicznie na wszystkich niemal kontynentach - poza Europą gra ta jest bardzo popularna w Ameryce i to zarówno Południowej jak i Północnej, uprawiana jest też w Afryce i Azji. W plażową piłkę ręczną gra coraz więcej zawodników i zdobywa ona systematycznie nowe rzesze kibiców. Efektem tak dynamicznego rozwoju było to, iż z zabawy, plażowa piłka ręczna, stała się oficjalną dyscypliną sportową ze swoimi zasadami i organizowanymi mistrzostwami. W 1998 roku w Brazylii rozegrano I Mistrzostwa Ameryki. W 2000 roku we Włoszech (Gaeta) odbyły się I Mistrzostwa Europy (kolejność wśród kobiet: 1. Ukraina, 2. Niemcy, 3. Rosja; mężczyźni: 1. Białoruś, 2. Hiszpania, 3. Ukraina). W 2001 roku w Japonii w miejscowości Akita rozegrano I Mistrzostwa Świata w tej dyscyplinie sportu (kobiety: 1. Ukraina, 2. Niemcy, 3.Brazylia; mężczyźni: 1. Białoruś, 2. Hiszpania, 3. Brazylia). II Mistrzostwa Europy zostały rozegrane w 2002 roku w miejscowości Kadyks w Hiszpanii. Była to jak do tej pory największe mistrzostwa zorganizowane przez Europejską Federację Piłki Ręcznej -uczestniczyło 16 drużyn żeńskich i 16 męskich. W ciągu tygodnia rozegrano 120 meczów, a finał mężczyzn Hiszpania - Rosja oglądało „na żywo", na specjalnie zbudowanym na plaży boisku, ponad 3500 kibiców. Ostateczna kolejność: kobiety 1. Rosja, 2. Turcja, 3. Jugosławia; mężczyźni 1. Hiszpania, 2. Rosja, 3. Białoruś. Kolejne Mistrzostwa Europy zostaną rozegrane w lipcu 2004 roku w Turcji, a Mistrzostwa Świata w grudniu tego samego roku w Egipcie.
Spis treści
1. Wstęp2. Boisko do gry, piłka,
Boisko do gry (pole gry, bramki, pola bramkowe, strefy zmian).
Piłka.
3. Drużyna, zmiany zawodników i ich wyposażenie,
4. Bramkarz i pole bramkowe.,
Bramkarz
Bramkarzowi wolno:
Bramkarzowi nie wolno:
Pole bramkowe.
5. Czas gry (rozpoczęcie i zakończenie gry, time-out, przerwa dla drużyny).,
Rozpoczęcie i zakończenie gry
Time-out.
Przerwa dla drużyny.
6. Zdobycie bramki, punktacja za zdobyte bramki.
Zdobycie bramki
Punktacja za zdobyte bramki:.
7. Rozstrzygnięcie wyniku meczu, „złota bramka", „sam na sam z bramkarzem" .
Rozstrzygnięcie wyniku meczu
„Złota bramka".
„Sam na sam z bramkarzem".
8. Gra piłką, gra pasywna
Gra piłką.
Gra pasywna.
9. Zachowanie się zawodników i osób towarzyszących, kary.
Zachowanie się zawodników i osób towarzyszących.
Kary
Wykluczenie:
Co to takiego jest karanie progresywne?.
A co nazywamy niesportowym zachowaniem?.
Dyskwalifikacja.
Usunięcie
Dodatkowe informacje związane z karaniem zawodników i osób towarzyszących.
10. Rodzaje i sposób wykonywania rzutów.
Rzut sędziowski.
Rzut z linii bocznej
Rzut od bramki
Rzut wolny
Rzut karny.
11. Sędziowie i sygnalizacja
Sędziowie
Dwóch sędziów równorzędnych
Sędzia mierzący czas.
Sędzia sekretarz
Sygnalizacja
Spis obowiązujących sygnałów.
12. Trochę teorii.
Bramkarz w roli „konstruktora akcji".
Bramkarz w roli „kończącego akcję" — egzekutora.
Bramkarz w roli „wiążącego grę" - stwarzającego przewagę liczebną.
Bramkarz w roli „playmakera" - libero
13. Bibliografia
Książka
-
ISBN:
83-87478-69-5
-
Autor:
Jolanta Diaczuk,Marek Góralczyk