Socjologia sztuk walki

średnia: 0.0 ocen: 0

39,70 PLN

Produkt dostępny!

Autor, Redaktor: Wojciech J. Cynarski

Waga produktu: 0.33 kg

Realizacja zamówienia: 2 dni

EAN: 9788382770919

Wysyłka od: 9.00 PLN

Wydawca: Uniwersytet Rzeszowski

KUP TERAZ!

Książka dwujęzyczna (polski, angielski).

Wraz ze swoim doktorantami autor książki pracował nad recepcją wartości sztuk walki, ich specyficznego etosu w opiniach trenerów taekwondo (Jarosław Walczak) i w programach nauczania polskich organizacji jjutsu (Jan Słopecki). Wided Ben Messaoud podjęła temat Recepcja karate w prowincji Tunis w Tunezji (Reception of karate in Tunis province in Tunisia), co dotyczyło też społecznego uczestnictwa w tamtejszych klubach i szkołach karate. Z kolei historyczny kontekst powstania staropolskiej szermierki i uprawiania palcatów był tematem rozprawy dr. Zbigniewa Sawickiego, a tajemnice form technicznych okinawskiego karate (symbolika i zastosowanie w samoobronie) - dr. Edwarda Śefera. Każde z tych zagadnień wymagało pogłębionej refleksji, rozpoznania i próby odpowiedniego wyjaśnienia. Zasadniczo jednak niniejsza książka stanowi kontynuację własnych programów badawczych, realizowanych od roku 1994. W kolejnych sześciu rozdziałach zamieszczone są różne treści - od perspektywy teoretycznej i refleksji na względnie wysokim poziomie ogólności w rozdziale pierwszym, po kwestie bardziej szczegółowe w kolejnych rozdziałach. Fenomen sportów walki znajduje się najbliżej istoty sportu, tematu dość chętnie podejmowanego w obszarze socjologii sportu. Sport jako widowisko, rywalizacja i zabawa, świat sportu z jego instytucjonalizacją, komercjalizacją i profesjonalizacją, atutami i patologiami, przyjął także dyscypliny pochodne tradycyjnych sztuk walki. Funkcjonują tu amatorzy i zawodowcy, pasjonaci i ich mistrzowie/trenerzy, ale także inni ludzie z zawodów okołosportowych. Na ringach i matach, a nawet w klatach, walczą już także kobiety. Autor opisuje te zagadnienia w rozdziale drugim. Trzeci rozdział przedstawia procesy „usportowienia" sztuk walki, czyli właśnie transformacji sztuk walki i dróg walki na sporty walki. Jest to powiązane z ich upowszechnieniem i demokratyzacją, kulturową globalizacją, a właściwie - westernizacją. Notabene fenomen sportu i jego instytucje są dorobkiem cywilizacji Zachodu. Podobnie dotyczy to struktur organizacyjnych i rozwoju organiazacyjnego nowych sportów walki. Uwzględniamy występujące tu innowacje i dylematy, różnice celów działania i ról społecznych w procesie zmiany. W rozdziale czwartym zaakcentowana jest wyjątkowość klasycznych sztuk walki, zwłaszcza uprawianych wciąż w tradycyjny sposób. Jest to więc raczej analiza kulturowa z odniesieniem do symboliki i kodów kulturowych różnej proweniencji. Fenomen ten znajduje przełożenie na obszary rekreacji i turystyki, a także pedagogiki oraz kultury zdrowia. Tak więc refleksja socjologiczna wchodzi tu w obszary pokrewnych subdyscyplin socjologicznych - socjologii czasu wolnego, kultury fizycznej, wychowania, zdrowia i socjologii kultury. Relacje sztuk walki do duchowości i cielesności człowieka opisane zostały w rozdziale piątym. Dialog międzykulturowy zachodzi zarówno w obszarach praktyki (sfera techniczna, metody treningu), jak i duchowości. Globalnym wymianom podlegają różne kulty, obok różnych wzorów kulturowych w kulturze fizycznej. Występują rozmaite recepcje ciała i następują zmiany w tym zakresie. Ciało stanowi narzędzie walki albo, niekiedy, występuje jego afirmacja. Funkcjonują tu różne wzory kultury somatycznej [vide: Krawczyk 1995: 105-109]. Zdaniem autora w tradycyjnie rozumianych sztukach walki występuje wzór specyficzny, który różni się od występujących w innych obszarach kultury fizycznej.
Głównym dorobkiem profesora Jigoró Kanć, było wprowadzenie koncepcji systemu edukacyjnego, którym pierwotnie było judo Kódókan. Ten wymiar pedagogiczny, a więc aplikacja na potrzeby wychowania i kształcenia dzieci i młodzieży, znajduje miejsce w rozdziale szóstym. Jak ta „moralna droga" sprawdza się obecnie w dobie globalizacji, w dzisiejszych społeczeństwach różnych krajów świata? Nie wszyscy chcą przestrzegać szlachetnych zasad. Jednak wiele szkół i organizacji sztuk walki nawiązuje do myśli mistrza Kanó, a nawet je rozwija. Funkcjonują więc na oceanach nowoczesności wyspy ludzi podążających wciąż szlachetną drogą wojownika. Życzę szanownemu czytelnikowi nienudnej lektury.