Wczytuję dane...
Autor, Redaktor: Bogumił Przeździak,Wiesław Nyka,
Waga produktu: 0.440 kg
EAN: 9788375550474
Wysyłka od: 9.90 PLN
Wydawca: Via Medica

Gdańsk 2008, wyd. 1, format 165 x 235 mm, objętość 220 stron, oprawa miękka

Niniejszy podręcznik to kontynuacja Zaopatrzenia rehabillitacyjnego wydanego w 2003 roku. Zmieniony, nowy tytuł wynika z rozszerzenia zagadnień klinicznych oraz praktycznych wskazówek do zastosowania zaopatrzenia protetycznego i ortotycznego. Przypomnę, że autorem i inicjatorem określenia zaopatrzenie rehabilitacyjne jest prof. Kazimierz Szawłowski, który uważał, że jest to integralna część leczenia usprawniającego, zresztą nie tylko w schorzeniach narządów ruchu.

Podręcznik został wzbogacony przez współautorkę — dr med. Wiesławę Nykę, starszego wykładowcę przy Katedrze Rehabilitacji Akademii Medycznej w Gdańsku, która opracowała problematykę kliniczną. Wniosła także liczne uwagi krytyczne, co pozwoliło na poprawienie i rozszerzenie opisywanych przedmiotów zaopatrzenia.

Niniejsza publikacja będzie pomocą dla studentów medycyny i fizjoterapii, specjalizujących się lekarzy i magistrów rehabilitacji oraz tych wszystkich, którzy — ze względu na charakter swojej pracy z pacjentami — powinni posiadać praktyczną wiedzę z zakresu protetyki, ortotyki i różnego rodzaju pomocy technicznych.

Poprawiono nazewnictwo wielu przedmiotów zaopatrzenia, choć wciąż pozostaje aktualne jego ujednolicenie zgodne z normami ISO (International Organisation for Standardisation).

Uważam za wskazane powtórzenie niektórych terminów opisanych już w poprzednim podręczniku.

Stosujemy określenie ortoza, zamiast dość powszechnie przyjętego w Polsce orteza, ponieważ jest ono bardziej poprawne językowo. Słowo to pochodzi od greckiego ‘orthos’, czyli ‘prosty’. Argumentem są inne, używane w języku polskim, okreś¬lenia:: ortodoncja, ortoptyka, ortotyk.

Nazwy anatomiczne są zgodne z podanymi w podręcznikach Mianownictwo anatomiczne Aleksandrowicza oraz Anatomia człowieka Bochenka. Aby wyjaśnić najczęściej występujące niejednoznaczne pojęcia, podaję za tymi autorami, że część kończyny górnej od nadgarstka do palców nazywa się ręką. Określenia ramię i przedramię nie budzą wątpliwości. Te trzy elementy funkcjonalne wraz z podstawą łączącą, jaką jest obręcz barkowa, nazywa się kończyną górną.

Kończyna dolna składa się z obręczy biodrowej, która stanowi podstawę łączącą z tułowiem, oraz z części wolnej — uda, podudzia, równorzędnie nazywanego też golenią, i stopy.

Nie ma wątpliwości dotyczących nazw innych części anatomicznych, które ponadto porównano z podanymi w wymienionych podręcznikach.

W książce stosuje się określenie narządy ruchu — w liczbie mnogiej, jako poprawne językowo. Szersze uzasadnienie podaję w artykule opublikowanym w Rehabilitacji Medycznej w 2005 roku.

Spis treści

Wstęp
1. Rys historyczny
2. Protezy kończyn górnych
3. Protezy kończyn dolnych
4. Problemy kliniczne i psychologiczne po amputacji kończyn
5. Ortozy kończyn górnych
6. Ortozy kończyn dolnych
7. Ortozy tułowia
8. Obuwie ortopedyczne
9. Pomoce pionizacyjne i lokomocyjne
10. Pomoce pielęgnacyjne
11. Pomoce techniczne i środki pomocnicze
12. Architektoniczne i urbanistyczne problemy dostępności dla osób niepełnosprawnych
13. Pomoce życia codziennego
Piśmiennictwo. Źródła rycin

Książka

  • ISBN: 

    978-83-7555-047-4

  • Autor: 

    Bogumił Przeździak,Wiesław Nyka

Inne tytuły z tej serii:

aaa ssss