Wrocław 2012, wydanie 1, format 165 x 235, objętość 168 str., oprawa twarda
Przełom XX i XXI wieku to okres bardzo dynamicznego rozwoju zespołowych gier sportowych, które - wzbudzając coraz większe zainteresowanie - stały się dziedziną publicznej i biznesowej aktywności osób i instytucji, zarówno w wymiarze lokalnym, jak i regionalnym, a także globalnym. Uzasadnione staje się więc identyfikowanie czynników, w tym procesów społecznych i organizacyjnych, warunkujących pragmatykę współdziałania w grze zespołowej, które wyznaczają efektywność procesów realizowanych w tym obszarze rzeczywistości społecznej. Ważne jest także to, że rywalizacja w zespołowych grach sportowych jest transparentna, stanowi więc ogólnie dostępny, porównywalny materiał empiryczny do badania intensywności i zmienności interakcji zachodzących w zespołowych grach sportowych, zwłaszcza w zakresie współdziałania graczy.
Szczegółowe źródła identyfikowania współdziałania w grach sportowych znaleźć można w opracowaniach dotyczących synergizmu w elastycznych organizacjach sieciowych, w emergentnym postrzeganiu grup społecznych, a także w wynikach badań nad efektami współdziałania w zespołach zadaniowych. Niewątpliwie teoria sprawnego współdziałania stanowi doskonałą płaszczyznę integrowania wiedzy z różnych obszarów poznania w spójny, pragmatyczny paradygmat.
Jednym z ważniejszych zagadnień będących przedmiotem podręcznika jest opisanie roli walki, gry i rytuału jako mechanizmów stymulujących i regulujących współdziałanie w sporcie. Szczegółowo przedstawiono społeczne regulatory interakcji w przestrzeni interpersonalnej i instytucjonalnej. Następnie - uznając walkę biologiczną, więzy krwi i obrzędy jako źródła regulacji interakcji społecznych - scharakteryzowano współczesne regulatory tych interakcji. Poszczególne regulatory interakcji, w tym: walkę społeczną, grę społeczną oraz rytuał społeczny potraktowano jako regulatory interakcji sportowych, uwzględniając głównie ich regulacyjny wpływ na zespołowe gry sportowe. W kolejnym rozdziale opisano społeczne stymulatory rozwoju sportu, ukazując ich wpływ na dynamikę regulacji interakcji w sporcie. Przyjęto, że ukazanie w pragmatycznym wymiarze źródeł i mechanizmów warunkujących interakcje społeczne pozwoli trenerom, coachom i menedżerom operacyjnym prowadzącym zespoły sportowe zrozumieć pragmatykę współdziałania w grach sportowych i w konsekwencji poznać rolę, jaką odgrywają walka sportowa, gra sportowa i rytuał sportowy w regulowaniu współdziałania w poszczególnych grach zespołowych, np. w koszykówce, piłce nożnej, piłce siatkowej, piłce ręcznej czy rugby.
Ponieważ podręcznik dotyczy zespołowych gier sportowych, w kolejnych rozdziałach szczegółowo przedstawiono różne aspekty gier, będących ważnym elementem otaczającego nas świata. Trzeba jednak zastrzec, iż źródeł definicji gry sportowej poszukiwano z uwzględnieniem różnych kontekstów Samo po¬jęcie gry tłumaczone jest na wiele różnych sposobów. [...]
Spis treści
Wstęp1. Regulatory interakcji w przestrzeni społecznej
1.1. Źródła współczesnych regulatorów interakcji społecznych
1.2. Współczesne regulatory interakcji społecznych
1.2.1. Gry jako regulator interakcji społecznych
1.2.2. Rytuał jako regulator interakcji społecznych
1.2.3. Walka jako regulator interakcji społecznych
2. Społeczne regulatory interakcji sportowych
2.1. Społeczne stymulatory rozwoju sportu
2.1.1. Potrzeba konkurowania jako stymulator rozwoju sportu
2.1.2. Potrzeba afiliacji jako stymulator rozwoju sportu
2.1.3. Zasada/czir jako stymulator i regulator rozwoju sportu
2.1.4. Komercjalizacja jako stymulator rozwoju sportu
2.2. Dynamika regulacji interakcji w sporcie
2.3. Typologia gier sportowych jako gier społecznych
2.3.1. Sportowe gry grupowe
2.3.2. Sportowe gry organizacyjne
2.3.3. Sportowe gry rynkowe
2.3.4. Sportowe gry polityczne
2.4. Dynamika interakcji w sportach zespołowych
2.4.1. Znaczenie walki w sportach zespołowych
2.4.2. Znaczenie gry w sportach zespołowych
2.4.3. Znaczenie rytuału w sportach zespołowych
3. Kryteria współdziałania w grze sportowej
3.1. Umiejętność współdziałania w grze sportowej
3.1.1. Struktura działań w zespołowej grze sportowej
3.2. Synergia w zespołowej grze sportowej
3.2.1. Efekty synergiczne w zespołowej grze sportowej
4. Pragmatyczna identyfikacja gry sportowej
4.1. Kryteria identyfikowania strategii gry
4.1.1. Realny model strategii gry (na przykładzie piłki nożnej)
4.2. Kryteria identyfikowania umiejętności działania w grach sportowych
4.2.1. Realny model umiejętności zdobywania punktów (na przykładzie tenisa ziemnego)
4.2.2. Realny model umiejętnego współdziałania w kreowaniu sytuacji punktowych (na przykładzie gry w piłkę siatkową)
4.3. Kryteria identyfikowania efektywności współdziałania w zespołowej grze sportowej
4.3.1. Realne modele efektywnego współdziałania (na przykładzie piłki nożnej, koszykówki i piłki siatkowej)
Zakończenie
Piśmiennictwo
Książka
-
ISBN:
978-83-933918-2-0
-
Autor:
Ryszard Panfil