Wychowanie fizyczne dzieci i młodzieży z niepełnosprawnością intelektualną
Katowice, 2004, wyd. 1, Format 165 x 235 mm, objętość 116 str., oprawa miękka
„Nie ma kaleki, jest człowiek" - to głęboko humanitarne hasło M. Grzegorzewskej powinno być podstawą współczesnego spojrzenia na jednostki odbie¬gające od normy. Osoby upośledzone żyją w społeczeństwie, w którym warunki egzystencji i normy życia dostosowane są przede wszystkim do potrzeb ludzi zdrowych. Przystosowanie do tych warunków jest trudne i często niemożliwe bez specjalnej pomocy. Pomoc tę na ogół otrzymują, jednakże zbyt często traktowani są przedmiotowo, jako istoty bierne, podlegające oddziaływaniom pedagogicznym.
Tymczasem obserwacje dotyczące osób z upośledzeniem umysłowym uka¬zują całą złożoność ich osobowości. Ukazują ludzi wrażliwych i uczuciowych, którym nieobce są bogate przeżycia wewnętrzne. Zbyt często zapomina się o ich pragnieniach, odczuciach i potrzebach.
Rozmowy z osobami upośledzonymi umysłowo jednoznacznie wskazują na przeżycia nacechowane poczuciem ubezwłasnowolnienia, udaremnienia pra¬gnień, cierpienia (Kościelska 1995). Przez wiele lat panowało przekonanie, że zarówno diagnoza upośledzenia umysłowego, jak i metody postępowania z dziećmi z upośledzeniem umysłowym stanowią zamknięte działy, do których nie można wnieść nic nowego. Jednak w ostatnich latach możemy odnotować duży postęp w tej dziedzinie, do czego przyczynił się przede wszystkim rozwój nauki. Genetyka wraz z pokrewnymi jej dyscyplinami dokonały cennych odkryć z punktu widzenia etiologii i metod leczenia niektórych postaci upośledzenia umysłowego. Badania z zakresu psychoneurologii pozwoliły na wyjaśnienie przyczyn zróżnicowanego obrazu anormalnego rozwoju dziecka, udowodniły również, że rodzaj defektu jest różny i zależy nie tylko od przyczyny i charakteru procesu chorobowego, ale także od wielu czynników socjalnych.
Spis treści
I. Podstawowe zagadnienia z oligofrenopedagogikiWstęp.
Definicje i klasyfikacje
Czynniki determinujące rozwój umysłowy
Etiologia upośledzenia umysłowego
LI. Dzieci z lekkim upośledzeniem umysłowym.
Rozwój fizyczny i motoryczny
Kształcenie dzieci z lekkim upośledzeniem umysłowym
1.2. Dzieci z głębszym upośledzeniem umysłowym
Rozwój fizyczny i motoryczny
Kształcenie dzieci i młodzieży głębiej upośledzonej umysłowo.
1.3. Dzieci z głębokim upośledzeniem umysłowym
II. Wychowanie fizyczne dzieci i młodzieży z lekkim upośledzeniem umysłowym
Cele wychowania fizycznego
Program i kierunki kształcenia w wychowaniu fizycznym
Zasady i metody kształcenia i wychowania stosowane w wychowaniu fizycznym dzieci z upośledzeniem umysłowym
Bezpieczeństwo prowadzenia zajęć ruchowych
Formy organizacyjne lekcji.
Rola nauczyciela wychowania fizycznego
Kryteria oceny z wychowania fizycznego.
Ocena poziomu zdolności motorycznych
II. 1.Wychowanie fizyczne dzieci z głębszym upośledzeniem umysłowym
(oprać. A Zwierzchowska).
Metoda Weroniki Sherborne
Terapia ruchowa N. Kepharta (1997)
Psychoterapia zaburzeń emocjonalnych
Metody relaksacyjne
II.2. Sport osób z niepełnosprawnością intelektualną - Olimpiady Specjalne
Program Treningu Aktywności Motorycznej Olimpiad Specjalnych
Bibliografia.
Książka
-
ISBN:
83-87478-73-3
-
Autor:
Krystyna Gawlik,Anna Zwierzchowska